عجبــــ وفـــایـــی دآرد این دلتنگــــی…!
تنهـــــاش که میـــذآریـــی میــری تو جمـــع و کلّی میگـــی و میخنــــدی…
بعد کـــه از همه جـــدآ شدی از کـُنـــج تآریکـــی میآد بیرون
می ایستـــه بغـــل دستــتــــ …
دســتـــ گرمشـــو میذاره رو شونتــــ
بر میگـــرده در گوشــتـــ میگـــه:
خـــوبــی رفیـــق؟؟!!
بـــآزم خودمـــم و خـــودتــــ
هر قدم که دور میشوی 
لطفـــــا 
رفتنــــــــــــــــــــــــ 
نوازشگـــــــــــــــــــــــر 
دوستــــــــــــ داشتن 
یه وقتــــــــــــــایی 
دق کــــــــــردم 
ای کــــــــــــــاش 
نمیتونم ببخشمت...
هوای توکرده