عجبــــ وفـــایـــی دآرد این دلتنگــــی…!

تنهـــــاش که میـــذآریـــی میــری تو جمـــع و کلّی میگـــی و میخنــــدی…

بعد کـــه از همه جـــدآ شدی از کـُنـــج تآریکـــی میآد بیرون

می ایستـــه بغـــل دستــتــــ …

دســتـــ گرمشـــو میذاره رو شونتــــ

بر میگـــرده در گوشــتـــ میگـــه:

خـــوبــی رفیـــق؟؟!!

بـــآزم خودمـــم و خـــودتــــ

هر قدمی که دورتر میشوی

انگاردنیا هم تنگتر میشود !

تا آنجا که

تنها نقطه هائی باقی میمانند...

که آنها هم میشوند سهم نوشته هایم...

میشوند "سه نقطه"

میشوند سکوت

میشوند بغض

میشوند جائی که درست...

دلتنگی از آنجا آغاز میشود...

سکوت
یعنی اما...
یعنی اگر....
یعنی خفقان.....
یعنی درک شرایط...
یعنی هزار دلیل که دل میترسد بلند بگوید
و شیشه رابطه ها بشکند....
یعنی او.....

بعضی از متن هایم را با بُغض نوشته ام !.!.! 
لُـــطـــفــاً
با درد بخوانیــــد ...

 

رفتنت

نبودنت

نامردیت...

هیچکدام نه اذیتم کرد

و نه برایم سوال شد!!

فقط یك بغض خفه ام می کند...!

چگونه نگاهت کردکه مرا اینگونه تنها گذاشتی...؟؟

سـفـیــد شــده تــار مــویـی را کـه قـســم خـــوردی

بـا دنـیـــا عــوضـش نـمـیـکــنـی !

  چه عاشقانه نوشت دکتر علی شریعنی:  

                      که من تو را دوست دارم

                         وتو دیگری را

                          ودیگری دیگری را

                  و این گونه است که همه ما تنهاییم

یــه وقـتــایـی هـســت مـیـبـیـنـی فـقـط خـودتـی و خـودتــــ....

دوسـتــــ داری..،هــمـدرد نــداری...

خــانــواده داری،.. حــمایــت نـداری...

عـشـق داری،.. تـکـیــه گــاه نـداری...

مثــل هـمـیـشــه ...

هـمــه چـی داری وهـیـچــی نـــداری....

دق کردم پشت لبخندهای که هیچگاه
کسی به انها شک نکرد

 

 

 

 

 

 

 

 

شـَهـریـوَر" اسـت ...
פֿـوבمـ "بـَهـمَـטּ" مـﮯ ڪـِـشـَمـ ...
قـَلـبـَمـ "تــیـر" ...
حـَواسـَمـ هـَسـت...
حـَواسـِت نـیـسـت

مجبور باشی دست سردت رو تو دستای یکی دیگه بذاری...
مجبور باشی از تنهایی به اغوشی پناه ببری ک بهش هیچ حسی
نداری...
تا فقط به اون لعنتی ثابت کنی ک نبودش اصلن برات مهم نیس ....
که بگی منم میتونم بدون تو زندگی کنم

سخت است درک کردن

دخــــ ـــــتری که غــ ـــم هایـــــ ـش را

خودش میـــ ــداند و دلش ...

که همه تنـــ ـــــ ـــــها لبــــخـــندهایش را میبینند ؛

که حســــ ــــــ ـــــرت میـــــخورند

بـــخاطر شاد بودنــــ ــــ ـــش ...

بخاطر خنده هایـــــــ ــــــــ ــــش ...

... و هیــــــ ـــــــــ ــــــچکس

جز همان دختـــــ ـــــر نمیــ ـــداند چقدر تنهاســ ـــــت ...

که چقدر میـــــــــ ـــــــ ـــــترسد ...

از باخـــــــــ ــــــــتن ...

از اعتــــ ــــــ ــــــمادِ بی حاصلش ...

از یــــــ ـــــــــ ــــــخ زدن احساس و قلبــــــ ـــــــ ــــش ...

از زندگــــــ ـــــــــــ ــــــی ...

ﻣـــــﻦ

ﻧﻪ ﯾـــــﮏ ﻓــــﺎﺣﺸــه ام

ﻧﻪ ﯾـــــﮏ ﻣﺬﻫـــــﺒﯽ ﺑــﺎﮐـــﺮﻩ

ﻧﻪ ﯾــــﮏ ﺳﻨــﮓ

ﻧﻪ ﯾـــﮏ ﻓﺮﺷﺘـــه ﺁﺳﻤــﺎنی

ﺑــﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿــــــﺪﻥ ﺑﻪ ﻣـــﻦ ﻧــﻪ ﻟــﺎﺯﻣـ ﺍﺳــﺖ پول ﺑﺪﻫــــﯽ

ﻧﻪ ﺳــﻮﺍﺭ ﺑـــــــﻨﺰ ﺷــــﻮﯼ

ﻧـــﻪ ﻣــــﺜﻞ ﻗﻬـــــﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺳــﺘﺎﻥ ﻫــﺎ ﺭﻓــﺘﺎﺭ ﮐﻨـــــﯽ

ﺗـــــﻨﻬﺎ ﮐــاﻓﯿـــﺴﺖ ﺧـــﻮﺩﺕ ﺑــــﺎﺷﯽ

ﺍﮔــــــﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ من و ﻫم ﺟﻨساﻥ ﻣــﻦ ﻣـــــﮕﻮﯾـــﯽ ﺁﻫـــﻦ ﭘــﺮﺳﺖ

ﺍﻧـــــﮕﺸﺖ ﺷﻤــﺎﺭ ﻧﯿﺴﺘـــﻨﺪ مردان ﺍﻧـــﺪﺍم پرست

ﺑﮑﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺨﻮﺍﻥ ..!
ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ...!
ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ... !
ﯾﻌﻨﯽ... !
ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺑﮑﺎﺭﻩ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ... !
ﭼﻮﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﯼ ...!
ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﮑﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﮑﺎﺭﻩ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ... !
ﭼﻮﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ... !
ﻣﯿﺮﻭﯼ ﺳﺮﺍﻍ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﮑﺎﺭﻩ ﺗﻮ ﺑﯿﺎﯾﺪ ....!
... ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ ....!
ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ... !
ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺑﺪﺍﻥ ﯾﮑﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﮑﺎﺭﺕ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ ...!

یـــــک لیــــوان بغـــــض
و یـــک مشــت قرص خواب آور...!!!
دلــــم که مرده است...
بگذار این چشــــمــها را هم خـــواب کنم....!!!
خـــســــــته امـــــ...
از بس دیـــدمش و مـــرا ندیــــد
از بس خـــواستمش و مــــرا نخواست...!!!
از بـــــــس که...
بیخـــــــــیــــال
خسته ام...خســتــــه

چه سخته تو چشمايه كسي كه تمام عشقت ازت دزديد و بجاش يه زخم هميشگي جاش هديه داد زل بزني و بجايه اينكه دلت لب ريز از كينه و نفرت بشه حس كني هنوزم دوسش داري.

چه سخته  دلت بخواد سرتو رو ديوار كسي تكيه بدي كه يه بار قبلا تمام وجودت زير اوار غرورش له شده باشه.

چه سخته  تو خيالت ساعت ها باهاش حرف بزني و وقتي ديديش چيزي جز سلام نتوني بهش بگي

چه سخته  پشت بهش دنيا ها اشك گونه هاتو خيس كنه ولي مجبور باشي بهش بخندي تا نفهمه هنوزم دوسش داري.

چه سخته  گل ارزو هاتو تو باغ ديگه اي ببيني و اون وقت اونو بار ها تو خودت بشكنيش و زير لب ولي اروم بهش بگي گل من باغ نو مبارك.

 

فقط برای خودم هستم........ نه زیبایم... نه مهربان ... نه عاشق و نه محتاج نگاهی..... فراری از دختران آهن پرست و پسران مانکن پرست..... فقط مال خودم هستم،خود خودم.... صبورم و عجول... سنگینم و مغرور.... با یک پیچیدگی ساده و برای تو که چهره رنگ شده میپرستی نه سیرت آدم....هیچ ندارم... راهت را بگیر و برو! حوالی ما توقف ممنوع آهای......... تویی که ادعات میشه همه دنبالتن........ اینو بدون........ جنس ارزون زیاد مشتری داره چه کسی میگوید.......که گرانی شده است؟؟؟ دوره ارزانیست.... دل ربودن ارزان.....دل شکستن ارزان دوستی ارزان...... دشمنی ها ارزان..... چه شرافت ارزان.تن عریان ارزان..... آبرو قیمت یک تکه نان..... و دوروغ از همه چیز ارزانتر..... قیمت عشق چقدر کم شده است...کمتر از آب روان و چه تخفیف بزرگی خورده... قیمت هر انسان داریم نزدیک میشیم به روزی که یه پسر عکس از خودش بذاره و زیرش بنویسه:اینم من بدون آرایش

عشــــق هــاے امروزے یعنــے……… . . .

دوستـــ داشتـــن کســے که مـــال تو نیستــــ . . .

نــه اینکــــه نباشـــــه. . . هســـت ولــے همیشــــه دنبــال یکــے بهتر از خودتـــِـه . . .

یعنــے اینکه تو با گـــریه اش گــریه کنـــے ولــے اون . . . وقتــے مشکــل تــو رو

مے بینـــه میشـــے ســـوژه خنـــده اونـــو دوستـــاش . . .

یعنــــے خودتــو زندگـــیتو واســه کســـے حـــروم کنـــے که واســش هیـــــچ ارزشـــے ندارے. . .

یعنی تنـــــــهـــــــایـــــے . . .

عشـــــق های امروزے یعنی !!

پـــــوچ..♥

 

ﺭفتــــــــــی؟؟
ﺑﻪ ﺩﺭكــــــــــــــــــ…!!

ﻧﺎﺭﺍﺣتـــــــــ ﺷﺪی؟؟
ﺑﻪ ﺟﻬﻨــــــــــــــــــﻢ…!!

ﺑﺮ ﻧﻤﯿﮕـــــــــﺮﺩی؟؟
ﻓـــــــــﺪﺍ ﺳــــــــــــــــــﺮﻡ…!!

ﭘﺸـــــــــﺖ ﺳـــــــــﺮﻡ ﺣـــــــــﺮﻑ ﺯﺩی؟؟

ﻭﺍﻕ ﻭﺍﻕ ﮐـــــــــــــــــردی…!!

ﺧﺮﺍﺑـــــــــﻢ ﮐـــــــــﺮﺩی؟؟
ﻏﻠـــــــــﻂ ﮐــــــــــــــــــﺮﺩی…!!

ﺧﻮﺩتـــــــــﻮ ﮔـــــــــﺮﻓتی ﻭﺍﺳـــــــــم؟؟
خـــــــــﺏ ﻣــﻌﻠﻮﻣﻪ ﻣﮕﺲ ﻣﯿﺮﻩ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻋﻨــــــــــــــــــﯽ ﻣﺜﻪ
ﺧـــــــــﻮﺩش…!

ﺗـــــــــﻮ ﻧﺸـــــــــﺪى؟؟
ﯾﮑـــــــــﯽ ﺩﯾــــــــــــــــــﮕهـ…!!
ﺑﺎ ﻣـــــــــﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻟﯿﺎﻗـــــــــﺖ ﻣﯿﺨﺎستـــــــــ كه ﺗــــــﻮ
ﻧﺪﺍﺷﺘـــــــــى…!

ﻭﻟـــــــــى..
ﺍﯾﻦ ﺧﻂـــــــــ ______
ﺍﯾﻦ ﻧشـــــــــون |

ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻥ ﺧﺪﺍﯾـــــﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﭙﺮﺳــــــﺘﯽ!!

ﻣــــــﻦ ﺟﺎﺩﻩ ﺭﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﭘﺸﯿﻤـــــــــﻮﻥ
ﻣﯿﮑﻨـــــﻢ

ﻗﺮﺍﺭ ﻧﯿﺲ ﺩل ﮐﺴﯿﻮ ﺑﺴﻮﺯﻭﻧـــــﻢ

ﺑﺮﻋﮑـــــــــﺲ…

ﮐﺴﯿﻮ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﻣﯿﺎﺩ ﺍﻧـــــﻘﺪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ
ﻣﯿﮑﻨﻢ

ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺟﺎﺵ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ
ﻟﻌﻨـــﺖ ﺑﻔﺮﺳﺘى

بشين تماشا كــــــــن!!!!!!!

بـی شک " آغوش تو "

هشتمین عجایب دنیاست

واردش که میشوی

زمان بی معنا میشود

هیچ بعدی ندارد

بــی آنکه حسش کنم ... !!

روحم تازه میشود!!!

تــمام ثروت دنیا را به یک وجبش خواهم بخشید !!!

من دیوانه نیستم



فقط کمی تنهایم



همین!



چرا نگاه می کنی؟



تنها ندیده ای؟؟؟؟



به من نخند



من هم روز گاری عزیز دل کسی بودم…



او رفت



حالا تنهایم


تنها ندیده ای؟؟؟؟

 

افسانه ها را رهــــــــا کن

دوری و دوستی کدام است؟؟؟؟

 

 

فاصله هایند که دوستی را میبلعند !!!

 

تـــــــــــو اگر نباشی

 

دیگری جایت را پر میکند...

 

به همین ســــــــــــادگی...

 

آن روزهــــــــــــــا چه زیبــا بـود

 

                              زیبــایی ها چه سپیــــد بـود

 

                                                             و سپیـــدی ها چه روشـــن

 

آدم هـــا چه ســـاده بودنـد

 

                                 دل هـــا چه پاکـــــــــــــ

 

دلدادگــــی ها چه آســـان

 

                                                  و آرزوهــــا چه دســت یافتنــی بــود

 

دلتنگـــم ...!!!

 

دلتنگــــــــ ِ زورق ِ چشــم هایی که

 

                                         تا کرانـــــــــه های ِ نگــاه پیــش می رفتنـــد

 

و همــان جا پشــت ِ رنگیــن کمـــان ِ رویـــاهـا خیــــــــــــــــــــــره می ماندنـــد

 

دلتنگــــــــــــــــــ ِ بوســه هـایی که

 

روی ِماهتـــاب پیشـانی می ماندنـد

 

                                               و هیــــچ گاه به لـب ها نمی رسیدنـــــد

 

دلتنگـــــــــــــــــــــــ ِ تـن هایی که

 

                                       چــون لالــه ها پـاک ماندنـــد

 

و لـذت ِ هـــم آغـــوشی را تا هنگامـــه ی ِ شـب ِ وصـال نمی چشیدنــد

 

دلتنگـــــــــــــــ ِ اَمیــالی که

 

                                پشــت ِ حجــابی از ایمـــــــــان سرکــــوب می شدنــد

 

 

دلتنگـــــــــــــــ ِ زنــانی که

 

به جــای خالـــی کــردن جیـــب َت

 

                                 سکــه های ِ مهربـــانی را به پایــت می ریختنــــــد

 

دلتنــگ ِ روزهــایی که دیگـر با هیــچ رویــا و خیــالی تکـــرار نمی شونــد

 

خدایــا ... بزرگــا ... معبــودا ....!

 

                                            دلگیـــــــــــــــــــــــرم ....

 

 دنیـــایت را نمی خـــــــوام

 

                      دنیــایت پـُر از سیـــاهی ست

 

                                                          پـُر از پلیــــدی

 

پـُر از زشتــی

 

                 پـُر از خیانـــــــــت و نامـــــردی

 

                                              پـُر از بــی وفــــایی ست

 

پـُر از آدم هــایی که دیگــر ســــــــــــادگی را سـرمشــق ِ زندگیشــان نمی کننــد

 

اینجــا همــان جــایی ست که

 

آدم هــا سـلام ِشان بـــوی ِهــوس می دهــد

 

                                                              نه بـــــــــوی ِ آشنــایی!!!

 

اینجــا همــان جــایی ست که

 

آدم هــا روی برگـــه ها متعهـــــــــــــد می شونــد

 

                                                           و شـب هنگــام ...

 

روی تختخـــواب ها با معشــــــــــــــــــــوقه هاشان هـــم بستــر می شونــد

 

اینجـا عشـــق را بــاید در رختخــواب اثبــات کـرد

 

                                                       در یکــــ شـب هــم آغــوشی ...

 

به راستـیعشـــــقچیســت؟!

 

                                                عاشقـــــــــــی را

 

                    از کدامیــــن ســلام

 

از کدامیــــــن نگـــاه

 

                       از کدامیــن لبخنـــد می تــوان یافــت؟!

 

اینجــا بـرای ِ مـــن ی ِ که عشــــــــــــق را جــوری دیگر آموختـــــــــــــــــه ام

 

جهنـــــــم اسـت ...!!!

 

                          جهنمـی سخـــت تـَر از جهنــم تــو

 

دلــــم گرفتــه از دنیــا

 

                 از آدم هـــایی که مــــردانگی و زنـــانگی را زیــر ســوال بردنـــد

 

از حقیقـــت های ِ تلخــی که

 

                                 پشــت ِ نقــاب ِ خـــــــــــــوبی ها پنهــان شـده انـد

 

از ایـن تنهـــایی ...

 

                        از دلــی که دیگــر نمی توانــم

 

                                                           به دسـت کســـی بسپـــارمَش

 

شـب آرزوهـــــانزدیکــــــــــــــــ اسـت

 

و مــن مانــــــــده ام با کولـــه بـاری از آرزوهـــا

 

آرزوهــایی که سالهـــــــــ ــــــاست جـا خـوش کرده انـد در آسمــان ِ رویـــاهـایم

 

کدامشــان را بخـواهـم؟!

 

خدایـــا ...

 

                خستـــــــــــه ام .... خستـــه ...

 

                                                         می ترســم ...

 

ازعشـــق ... از وابستگــی ... از دلبستگــی

 

                                                      دیگــر مـرا با عشــــــــــق نسنـج

 

یــادت باشــد

 

مــن دیرگاهــــی ست که تـــاوان دلدادگـــی هایم را

 

                                               با قلـب ِ شکستـه ام داده ام

 

بیــا و ایـن شـب آرزویــی

 

                                  معجــــــــــــــــزه کـن

 

معجــزه ای از جنـــــــــــس بــاران

 

                                    که بشـــوید سیــــاهی ها را از دل ِ مـــردم شهــر

 

معجــزه ای از جنــس ِ رنگیــن کمــان پـس از بــاران

 

                                      تا بـــارقه های ِهفــت رنـگ َش بـَر مــن بتــابد

 

و آرام کنــم دل را از خستگـــی ها

 

و رهـــــــــ ــــــا کنـم خـود را از قیــد ِ وابستگــــی های ِ ایـن زمـــانه ی نامــرد

 

بیـــا ...

 

                                بیــا و معجــــزه کـن ...

 

از آسمـــــ ـــــــان ِ دل

 

                        واژه هــــا نمی بـارنــــــــــــــد

 

                                              حــ ـــس ِ شعـــر گفتــن نمی آیـــــد

 

دُرســت مثـل بــــاران

 

                          در تابستــان

 

مثــل نسیـــــــ ــــم

 

                      بَـر صـــــــورت ِ مــُـــــ ـــــرداد

 

مثــل مـــ ــن

 

                 در تـــــــ ــــــــراژدی ِ ایـن زندگــی

 

                                    مثــل گذرانـــدن ِ ثـــانیه ها در بعضــی روزهـــا

 

روزهــایی هســت که

 

نمی تـــوان در مــوردشان با کســی سخــن گفــت

 

                                                       نه که رازی در میـــان باشــد !

 

نــــه...

 

از روزهــــایی می گویــم که نمی دانــــــــ ـــــــــ ـــــــــــــــی دَردَت چیســـت

 

بـــی قـــ ــــراری

 

                       خستـــــ ـــــه ای

 

                                           بــــی حوصلـــ ــــه ای

 

بـرای چه کسـی ؟! از چه چیـزی ؟! چـــرا؟!

 

                                                   نمی دانـــی....

 

دلـــت می خــــــواد

 

                             تــ ـــو را به حـــال ِ دل ِ خستــــــه ات رهـــ ــــا کننــد

 

پـُر از ابهــــامی پــُر از انکـــار

 

                                          از جمــــــع گریــــزان

 

از تنهــــایی خستـــــه

 

                       از زندگــــی خستــــه

 

                                               از خستگـــــــــــــی ها خستـــ ـــ ـــ ــه

 

آنهــایی را که دوستشـــان می داشتـــی

 

                                           و بــاید مــــی بودنــد

 

چه با بــــــــــــــی وفـــ ـایی و خیـــانت

 

                                          چه از روی عشـــــق

 

و چه به رســم ِ قسمـــت و تقدیـــــ ـــر

 

                                              رفتنــــ ــــــ ــــــ ــــ ــــــ ــــ ـــــ ـــ ـــــد

 

امــا تـــ ــو مــــانـده ای

 

                            چیـــزی بـرای تــــــ ـــــو تمــــــــــــــــــــــام نمی شــود

 

پــای تــو تا اَبــ ــــــد گیــر اسـت

 

                          " مـا " شریکـــــــــ جـــُرم ِ یکــــــــــ مُشـت خاطـــره ایم

 

خاطــراتی که دســت از سـَر ِ لحظـــه هامان بَــر نمی دارنــــــــــــــــــــــــــــــــد

 

ســوار بـَر اسـب ِ سیـاه ِ خاطــره ها

 

                                می گــــذری از آن روزهـــا

 

روزهـــایی که

 

                  با نگاهــــی شقـــــــــــــــــــایق ِ گـــونه هایت ســُـــــرخ می شـد

 

روزهـــایی که

 

با دســـت هایی قلـــــــــب ِ تیمـــارت جــان می گــــرفت

 

روزهـــایی که

 

                 با بـوســــــــــه ای لــب های ِ تشنــه ات

 

                                                                        مســـت می شــد

 

                                         و با آغــــوشی التهـــاب ِ لحظـــه هایت آرام

 

امــا اینکــــــــــ ....

 

                در مــــردادی ترین روز ِ این تابستـــان

 

                                                    هیـــچ چیــز ارضـــــایت نمی کنــد

 

حتـی تکـــ ـــ ـــ ـــ ـــرار ِ دوبــاره ی آن روزهـــا ...

 

انگـار دیگــر هیــچ اتفـــاق ِ عاشقــــــــــــــــــانه ای از چشــم هایت نمی افتـــد

 

دیگـر کسـی دلــت را نمی لرزانـــد

 

                         دیگـر دوستــت دارم های کسـی

 

                                                   تـــو را به جنـــــــــون نمی کشانــد

 

نه که او بــَــــــد باشــد....نـــه....

 

                   تــو دیگــر آن "مــن ِ احسـاسی ِ " ســـابق نیستــی

 

و چه دَردی ست

 

              ایـن گونــه دوســت داشتــه شـدن

 

                        بـرای ِ " مـــن " ی که دیگــر احسـاسش

 

                                               احســـاس ِ گذشتــه نخواهـــــــــد بــود

 

و چـه انــدازه دردناکـــــ اسـت

 

                     ایـن گــونه اَدای ِ عاشقــی کــردن

 

                                                            ایـن گونــه زندگـــی کـردن

 

با کســی که نمی تـــوانی آن گونــه که مـــی بــاید دوستــــــــــــــــــــش بــداری

 

آه ...

 

                چه وجـه اشتــــراکی داریـم

 

                              مـــــــن و ایـن تابستـــان !!!

 

او در پــی ِ بارانـی که تــازه کند هـــــــوای ِ شرجـــی اش را

 

و مــن در پــی ِ بــارانی از آرامــش

 

                                که تـازه کنــم هـــوای ِ بـــی حوصلــــه گـی هایم را

 

بــــارانی که

 

درمــــان ِ دَرد ِ بــی دَرمــــانم باشـد

 

                     در روزهـــایی که هــر روز از احســاسم کــــــــــم می شــود